บรรยากาศบริเวณที่รอรถบัส (แต่ถ่ายตอนขึ้นรถแล้วนะ) จะมีรถบัสจอดหลายคัน คุยไม่รู้เรื่องก็ยื่นตั๋วให้เค้าได้เลย เดี๋ยวพนักงานจะชี้ให้เองว่ารถคันไหน
แผ่นพับ แผนที่รายละเอียดการเดินรถที่อยู่ในรถบัส
ข้างๆ ป้ายที่กลุ่มคุณลุงคุณป้ายืนบังคือประตูที่ขึ้นไปซื้อตั๋วรถบัส
รถจะวนมาด้านหน้าอีกรอบ เลยได้ถ่ายรูปนี้มาด้วย ตึก Keio จะอยู่ตรงข้ามกับโยโดบาชิ (ป้ายซะเล็กเลย สีน้ำเงินๆ นั่นแหล่ะตึก Keio) เดินเข้าไปในซอกเล็กๆ ที่เห็นท้ายรถบัสนั่นแหล่ะ คือที่ซื้อตั๋วและขึ้นรถ
ซาลารี่แมนกำลังไปทำงาน ยังเช้าเลยไม่เยอะมากเท่าไหร่
ศาลารอรถบัส มีคนรอก็จะจอด ถ้าไม่มีคนเค้าแค่ชะลอแล้วขับผ่านไปเลย
วิวระหว่างทาง เบลอมาก ฮ่าๆ ถ่ายตอนรถวิ่ง
นั่งหลับๆ ตื่นๆ ซักชั่วโมง ก็เริ่มเห็นฟูจิซังแล้ว
เห็นรางรถไฟ ตัดกับฟูจิซัง ตื่นเต้นๆ ฟูจิคิวไฮแลนด์ รอหน่อยนะ
แล้วก็มาถึงจุดลงรถ มากับคันนี้แหล่ะ แต่รถบัสยังวิ่งต่อไปที่จุดหมายปลายทางนะ ขากลับก็มาขึ้นที่เดิม ตามเวลาที่อยู่ในตั๋วรถ
ฟูจิคิวไฮแลนด์ ตื่นตาตื่นใจมากๆ เดินมาเจอยอดมนุษย์?? (ตัวป่วน) แห่งฟูจิคิวกันก่อนเลย
ทางเข้า จากมุมนี้ ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ (นึกในใจ ยังเช้าสินะ)
เข้ามารอซื้อตั๋วสำหรับคนที่ยังไม่มี และแลกเปลี่ยนตั๋วสำหรับคนที่ซื้อมาแล้ว โอ๊ย เมื่อกี้ภาพหลอกตา คนเพียบ = =”
ตั๋วของเราเป็นแบบนี้ เอาไปแลกกับเจ้าหน้าที่ได้เลย ตั๋วเหมาเครื่องเล่น สำหรับผู้ใหญ่ 1 คน
ใกล้ถึงแล้ว จะมีราคาบอก อยากซื้อแค่บัตรผ่านอย่างเดียว บัตรเหมาเครื่องเล่น 1 วัน หรือ 2 วัน เลือกได้ตามสบาย
เข้ามาแล้วก็ไปเล่นเครื่องเล่นกันก่อน เห็นอย่างอื่นคนเยอะเลยไปแมดเม้าท์ก่อนเลย เล่นเสร็จ จะไม่ขึ้นอีกครั้งที่ 2 ไม่เสียว ไม่น่ากลัว ไม่ตื่นเต้น แต่ตับไตไส้พุ่งเขยื้อนหมด เวลาเลี้ยวเหวี่ยงแรงมาก สะบัดทีเครื่องในไปกองอยู่อีกฝั่งเลย ลงมาพูดได้คำเดียว “จุก” ไปต่อด้วยเครื่องเล่นสุดฮิต มีความเสี่ยวเป็นอันดับ 1 ของโลก เอจาไนก้า ตอนแรกกะไปฟูจิยาม่า (สูงเป็นอันดับสามของโลก เคยเป็นอันดับหนึ่งนะ) แต่ลมแรง ปิดเครื่องซะงั้น รอต่อคิวเอจาไนก้าชิวๆ แค่ 1 ชั่วโมง 40 นาที แค่นั้นเอง เพื่อเล่นไม่ถึง 3 นาที แต่คุ้มและมันส์สุดๆ
ทั้งบิด ทิ้งดิ่งลงมาตรงๆ กรี๊ดไม่ออกกันเลย อ้าปากไม่ได้ ต้านทานแรงโน้มถ่วงโลกมากๆ ฮ่าๆ
หลังจากกรี๊ดไม่ออกกับเอจาไนก้าแล้วก็หาอย่างอื่นเล่นต่อเพื่อที่จะรับรู้ว่า วันนี้ลมแรงทั้งวัน เครื่องเล่นที่สูงๆ ปิดหมด ฟูจิยาม่า ดองดองป้า เรดทาวเวอร์ แม้กระทั่งชิงช้าสวรรค์ เง้อ แต่ไม่ได้หมายความว่าเครื่องเล่นอื่นๆ จะไม่สนุก และหวาดเสียวนะ มีให้เล่นอีกหลายอย่าง (แค่ไม่ใช่ไฮไลท์เท่านั้นเอง) พานิคคล็อก นาฬิกาตีลังกา สุดยอดมาก
ไม่ได้เล่น นั่งที่เค้าจำลองไว้แล้วกัน
ข้าวเที่ยงในฟูจิคิว ตั้งใจจะกินแกงกะหรี่นะ แต่พนักงานบอกว่าเป็นเนื้อ เลยอดกินยากิโซบะก็ได้ (ไม่เคยกินยากิโซบะที่อร่อยแบบนี้มาก่อน จริงๆ)
กินอิ่มแล้วก็ไปหากันดั้มกันเถอะ มีชอปกันดั้มด้วยนะ
เข้าบ้านคิวทาโร่กันเถอะ
ชมวิวเรื่อยๆ ดอกไม้สวย บรรยากาศดี ลมแร๊งแรง แล้วก็ขึ้นไปบนเนิน เพื่อดูฟูจิซัง มองจากมุมสูงเห็นบรรยากาศรอบๆ ทั้งหมดเลย
เข้าไปเล่นตามล่าหากัมดั้มกันต่อเถอะ ทางออกจะอยู่ในชอปกันดั้มเลย ขายของกันจริงๆ แต่เราก็ซื้อมานะ ขนมกันดั้ม ฮ่าๆ
ก่อนมาฟูจิคิวไม่กี่วัน ถึงรู้ว่าเบอร์รี่ซ์โคโบมาถ่ายดีวีดีแมกหน้าคอนที่ฟูจิคิว และจินามิกินหมึกย่าง อยากลองซะแล้วสิ (แต่แพ๊งแพง ตัวเดียวแบ่งกันกินก็พอ คุ้มเงินนะ สดและอร่อยมาก) ไปซื้อตั๋วที่ตู้ก่อนเลย
หลังจากนั้นก็เล่นที่เหลืออีกอย่างละรอบ รอบนี้ไปต่อแถวเอจาไนก้าใช้เวลารอแค่ 40 นาที หายไป 1 ชั่วโมง เพราะคนหนีกลับกันหมดแล้ว
แล้วก็ถึงเวลาเดินทางกลับ เข้าไปซื้อขนมของฝากก่อนกลับ
รอรถตรงนี้นะ ที่เดิมที่ลงเมื่อเช้า มีอาหาร และน้ำขาย หยอดตู้ด้านนอกถูกกว่าในฟูจิคิว 50 เยนด้วย
เตรียมเดินทางกลับแล้ว นั่งหลับๆ ตื่นๆ ดูวิวเรื่อยๆ แปปเดียวก็มืด เอ๊ย ถึงชินจูกุซะแล้ว
หลังจากนั้นก็ไปลงที่อากิฮาบาระ เพื่อเดินเล่นตอน 1 ทุ่มกว่าๆ ขึ้นรถไฟจากชินจูกุด้วยสายเดิม Marunouchi Line ไปลงที่สถานี Kasumigaseki เปลี่ยนรถไฟไปนั่ง Hibiya Line ลงที่สถานี Akihabara จริงๆ แล้วที่ไปอากิบะเพื่อหาร้านขายเครื่อง Wii เดินดูอากาบะยามค่ำคืน โอ๊ะป้ายอะไรน้า
แวะโยโดบาชิเพื่อปิดท้ายด้วยหมูทอดดดดดด ร้านนี้ข้าวเยอะจริงๆ ได้กินแกงกะหรี่สมใจแล้วด้วย (น้ำส้มไม่อร่อยเลย แต่ก็หมดแก้ว)
และเดี๋ยวจะหาว่า จขบ. ชอบปิดด้วยของกิน เอารูปด้านหลังของตั๋ว 2 Day Metro มาฝาก ทางซ้ายยังไม่ได้ใช้ ทางขวาใช้แล้ว ตัวเลขคือปีเฮย์เซย์ที่ 22 เดือน 5 วันที่ 4
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น